Wybór psa

Kandydat na psa ratowniczego STORAT musi spełniać określone wymagania, które umożliwią mu w przyszłości skuteczną wielogodzinną pracę w trudnym terenie.

• Wzrost psa powinien mieścić się w granicach 45 – 65 cm (w kłębie). Pies powinien być szczupły. Waga psa musi być odpowiednia do jego budowy i nie przekraczać 40 kg. Taka wielkość psa jest optymalna do pracy w przeszukiwaniu terenu: zapewnia mu siłę do pokonywania przeszkód, odpowiednią zwrotność i możliwość długotrwałego wysiłku. Psy zbyt małe nie radzą sobie w trudnym terenie, zbyt duże i ciężkie nie są zdolne do wielogodzinnej pracy.
• Budowa psa powinna być zbliżona do typu psa prymitywnego (naturalna sylwetka , prosty grzbiet, prawidłowe kątowanie kończyn, właściwe proporcje głowy – długość pyska w stosunku do długości głowy). Wszelkie zmiany w proporcjach lub ukształtowaniu części ciała psa (w niektórych rasach uważane za pożądane) wpływają negatywnie na możliwości fizyczne psa.
• Futro ma zapewniać psu ochronę w każdych warunkach atmosferycznych. Najlepiej spełnia te wymogi sierść typowa dla krótkowłosego owczarka niemieckiego złożona z miękkiego, gęstego podszerstka i prostej okrywy włosowej. Delikatna , krótka sierść pozbawiona podszerstka (np. u bokserów) nie chroni psa przed wiatrem, mrozem, czy deszczem. Długi e, gęste futro zaczepia się w zaroślach utrudniając psu ruch. W deszczu szybko nasiąka wodą, stając się dodatkowym balastem dla psa, a śnieg osadza się na nim, tworząc bryły uniemożliwiające swobodne poruszania się psa.
• Odpowiednie cechy psychiczne dla psa ratowniczego to: zrównoważony temperament , odwaga, brak agresji w stosunku do ludzi i zwierząt, chęć współpracy z człowiekiem, wrodzona tendencja do posługiwania się nosem i do aportowania.

Uwaga:  przy wyborze szczeniaka  zwracamy uwagę na budowę i zachowanie się jego matki. Zrównoważona, spokojna i opiekuńcza  matka daje szanse na prawidłowy rozwój szczeniąt w ich pierwszych tygodniach życia.

Szczenięta pozbawione w ciągu pierwszych 4 miesięcy prawidłowej socjalizacji (izolowane od środowiska i kontaktów z obcymi ludźmi) nigdy nie będą w stanie wyrównać tych braków i nie są dobrymi kandydatami na psy ratownicze.

Szczenię w każdym wieku powinno być ufne w stosunku do obcych ludzi i łatwo powinno nawiązywać z nimi kontakt. Jest to determinowane przez cechy przekazywane genetycznie i przez indywidualne doświadczenia  z najwcześniejszego dzieciństwa